Ho Şi Minh: Beni Leninizm’e Götüren Yol

0
769

Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra geçimimi Paris’te, kâh bir fotografçı rötuşçusu olarak, kâh “antika Çin eşyaları” (Fransa’da yapılmış!) ressamı olarak kazanı­yordum. Vietnam’da Fransız sömürgecileri tarafından işlenen suçları açıklayan broşürler dağıtırdım.

O zamanlar, Ekim Devrimi’ni bütün tarihi önemini kavrayarak değil, sadece bir içgüdü ile destekliyordum. Lenin’i seviyordum, ona hayrandım, çünkü o vatandaş­larını kurtarmış büyük bir yurtseverdi; o zamana kadar kitaplarından hiç birini okumamıştım.

Fransız Sosyalist Partisi’ne katılmamın nedeni, bu sosyalist “bayanlar ve bayların” -yoldaşlarıma o sıra böyle hitap ederdim- bana karşı, ezilen halkların müca­delesine karşı sempati göstermiş olmalarıydı. Fakat par­ti nedir, sendika nedir bilmiyordum, ne de sosyalizmin ya da komünizmin ne olduğunu biliyordum.

O zamanlar Sosyalist Parti’nin şubelerinde Sosya­list Parti’nin İkinci Enternasyonal’de kalmasının gerekip gerekmediği, bir “İki Buçuk’uncu Enternasyonal” mi kurulması, yoksa Lenin’in Üçüncü Enternasyonal’ine mi katılmak gerektiği konusunda kızgın tartışmalar yapılı­yordu. Toplantılara, haftada iki veya üç defa olmak üze­re, düzenli olarak gidiyor ve tartışmaları dikkatle dinli­yordum. İlkin iyice anlayamıyordum. Neden tartışmalar o kadar kızgındı, ister ikinci, ister iki buçuk veya üçün­cü Enternasyonal olsun, Devrim yapılabilirdi. Tartışma­nın yararı neydi? Birinci Enternasyonal’e gelince, o da nesiydi?

En çok bilmek istediğim de -ki toplantılarda bu hiç tartışılmıyordu- hangi Enternasyonal’in sömürge ülke­lerin halklarının yanını tuttuğuydu.

Bir toplantıda bu sorunu -fikrimce en önemli sorun- ortaya attım. Bir yoldaş* İkinci değil, Üçüncü Enternas­yonal diye cevap verdi. Ve bir yoldaş bana okumam için Lenin’in L’Oumanitetarafından yayınlanmış: “Ulusal Sorunlar ve Sömürge Sorunları Hakkında Tez”ini verdi.

Bu tezde anlaşılması güç siyasal terimler vardı. Bir, bir daha okumak suretiyle sonunda tezin ana bölümünü kavrayabildim. Nasıl bir heyecan, şevk, açık görüşlülük ve güven damla damla içime aktı! Sevinçten ağladım. Odamda tek başıma oturarak sanki büyük kalabalıklara hitap ediyormuş gibi yüksek sesle bağırdım: “Aziz şe­hitler, vatandaşlar! İşte muhtaç olduğumuz şey, işte kur­tuluşumuza giden yol!”

Ondan sonra Lenin’e, Üçüncü Enternasyonal’e tam güven duydum.

Eskiden, Parti şubesinin toplantıları sırasında, ben sadece tartışmayı dinlerdim; bütün konuşanların man­tıklı olduklarına belirsiz bir inancım vardı ve kimin doğ­ru, kimin yanlış olduğunu ayırt edemiyordum. Fakat on­dan sonra tartışmalara ben de daldım ve hararetle tartıştım. Fikirlerimi ifadede hâlâ Fransızca kelime eksik­liği duyuyordum. Fakat Lenin ve Üçüncü Enternasyonal’e saldıran iddiaları çürütmede hiç de geri kalmıyordum. Tek kanıtım şu idi: “Sömürgeciliği suçlamıyorsanız, sö­mürge halkının tarafını tutmuyorsanız, yapacağınız dev­rim ne biçim devrimdir?” diyordum.

Yalnız kendi parti şubemdeki toplantılara katılmı­yordum, aynı zamanda “fikrimi” ortaya koymak için di­ğer Parti şubelerine de gidiyordum. Marcel Cachin, Vaillant Couturier, Monmousseau yoldaşlar ve daha birçokları bilgimi genişletmem için bana yardım ettiler. Niha­yet, Tours Kongresi’nde onlarla birlikte Üçüncü Enter­nasyonali katılmamız lehinde oy kullandım.

İlk önce komünizm değil, yurtseverlik, benim Lenin’e ve Üçüncü Enternasyonal’e güvenmemi sağladı. Adım adım, mücadele boyunca, pratik faaliyetlere katılırken Marksizm – Leninizm’i incelemek suretiyle yavaş yavaş bütün dünyadaki ezilen ulusları ve çalışan halkı kölelik­ten sadece sosyalizmin ve komünizmin kurtarabileceği gerçeğine geldim.

Ülkemizde ve Çin’de mucizevi “Bilgenin Kitabı” hakkında bir efsane vardır. İnsan büyük güçlüklerle kar­şılaştığı zaman bu kitabı açar ve bir çıkış yolu bulur. Biz, Vietnam devrimcileri ve halkı için, Leninizm; sadece bir mucizevi “Bilgenin Kitabı”, bir pusula değil, fakat aynı zamanda nihai zafere, sosyalizme ve komünizme gi­den yolumuzu aydınlatan parlak bir güneştir de.

( “Doğunun Sorunları” adlı Sovyet dergisinin 1960 Nisan sayısında yayınlanmıştır.)

Kaynak: Ho Şi Minh – Seçme Yazılar, Aşama Yayınları.

Önceki İçerikEduardo Galeano: Edebiyat Üzerine
Sonraki İçerikKadınlar, Ambarlar, Sermayeler / Claude Meillassoux (Haftanın Kitap Önerisi)
Toplum ve Ütopya, ereği sosyal bilimler alanında düşünce ve bilgi üretmek olan kolektif çalışma esaslı bir sosyal bilimler web sitesidir. Sosyal bilimlerin her alanından kuramsal ve ampirik çalışmalara sayfaları açıktır. Epistemolojik ve metodolojik anlamda belirli yaklaşımlarla örülü sınırlamaları yoktur. Sosyal bilimlerin içerisindeki yöntemsel farklılıkları içerisinde barındırır. Sorgulayan, araştıran ve üreten sosyal bilim insanlarının ürettiği nitelikli içerikleri toplumun her kesiminin zihni faydasına sunma kaygısı ve sorumluluğu taşımaktayız. Sosyal bilimler alanına ufak da olsa katkı sağlamak en temel hedeflerimizdendir. Aynı kaygı ve sorumlulukları taşıyan sosyal bilimlerin çeşitli disiplinlerindeki araştırmacılarla ortak bir platformda buluşarak bilgi ve tecrübelerin geniş kitlelere aktarılması için fikri üretimde bulunmaktan onur duyarız. Yazı göndermek ve bilgi almak için e-posta adreslerimiz: iletisim@toplumveutopya.com